بسم رب الحسین(علیه السلام)
چقدر همه چیز ساده اتفاق می افتد...
چقدر ساده از خبر درگذشت یک آشنا میخکوب می شویم...
چقدر ساده و در عرض چند لحظه ،حضور یک نفر برای همه ی آشنایانش تمام می شود...
چقدر ساده خبر دهان به دهان می چرخد...
چقدر ساده آه می کشیم وسعی می کنیم باور کنیم که یک آشنا ،دیگر نیست...
چقدر ساده انا لله می گوییم و اگر به او نزدیک باشیم اشک می ریزیم...
و بعد از مدتی ،تمام.
روز از نو...
چقدر ساده فراموش می کنیم که ممکن است فردا نوبت ما باشد.اصلا چرا فردا؟
چقدر ساده فراموش می کنیم که کسی تضمین نکرده که ما تا یک ساعت دیگر برای آشنایانمان تمام نشده باشیم...
چقدر ساده خیال می کنیم که سفر همیشه برای دیگران است وما حالا حالاها هستیم...
نه مسافر! همه چیز به این سادگی نیست...
می رسد روزی که هر چند به سختی، ولی باید باور کنیم که نوبت ما رسیده...
می رسد آن روز، چه دیر چه زود...چه تلخ چه شیرین...
کاش همیشه کوله بارمان آماده و دم دست باشد...کاش آنقدر خیالمان از سفرمان راحت باشد،
که از آن طرف ،با ذوق صدایمان کنند و ما، با شوق با ل وا کنیم...
ما مرد نبردیم چه برنا و چه پیر در مکتب ما مرگ حقیر است حقیر
بر منبر نیزه این چنین گفت حسین مردانه بجنگ یا دلیرانه بمیر
شادی روح مداح اهل بیت"سید سجاد مشهدسری"که پس از چند روز بازگشت از میهمانی
شهدا،دیشب کوله بارش را بست و مسافر شد«صلوات»
انشاءالله میهمان خوان گسترده ی حضرت ارباب علیه السلام و شهدا باشد...
اللهم وفقنا لما تحب و ترضی
بسم رب الحسین(علیه السلام)
دیروز بود.غروب پنج شنبه ،در صحن مسجد اعظم مهمان کرامت کریمه ی اهل بیت بودیم،
که ناگهان گرد وغبار و طوفان و رعدوبرق...و چه کسی جز بانو می دانست که چقدر دلتنگ شلمچه بودم.دلتنگ شهدایش.دلتنگ خاک آسمانیش.دلتنگ روزها و شبهایش.دلتنگ زائرانش.
دلتنگ پاهای برهنه.دلتنگ اشکهای وداع...دلتنگ آن همه دل که زیر و رو شده بود.دلتنگ
روزی که هوا طوفانی بود و صورت بچه ها با گرد وغبار شلمچه نوازش می شد.
و حالا،اینجا،در حرم بانو،یک بار دیگر در شلمچه بودم...
باران گرفت.
...و چه صفایی داشت در ایوان مسجد اعظم،از پس پرده ی ململ باران،به حرم بانو نگاه کنی
و قربان صدقه اش بروی:حبیبه ی من!آرامش قلبم!قرار دلم!
بانوی باران!
چقدر دریای کرامتت وسیع است و من چقدر محتاجم که در این دریا غرق شوم...
نگاه دار دلی را که برده ای به نگاهی...
فدای کبوتران حرمت...
اللهم وفقنا لما تحب و ترضی
بسم رب الحسین(علیه السلام)
بچه ها!
باز بر این نقطه گذارید انگشت
عشق پر!
عاطفه پر!
هر که بسیجی تر پر!
و چه زیبا گفت سید شهیدان اهل قلم که:
وطن پرستو بهار است و اگر بهار رفتنیست
از پرستو مخواه که بماند...
و باز ما مانده ایم و ادعاهایمان...
شادی روح شهدا علی الخصوص شهید محمد سلیمانی که نوروز امسال
در پادگان میشداغ از اهالی آسمان شد "صلوات"
اللهم وفقنا لما تحب و ترضی