بسم رب الحسین(علیه السلام)
به ماه دربند !حاج احمد متوسلیان و یارانش
ده هزار روز اسارت....ده هزار روز از آن روز میگذرد.از آن روز که در لبنان...
دیشب آقای طائب میگفت با شناختی که من از حاجی دارم مگر اینکه حاجی را زخمی کنند که اسیر شود وگرنه حاجی که من میشناسم اهل اسیر شدن نبود...
سلام حاجی!
دیشب همه از تو گفتند.که به خدا توکل میکردی و خدا کفایتت میکرد.که چون برای خدا بودی خدا چشم و گوش و زبانت شده بود.که اگر حرفی میزدی همه میدانستند انجامش خواهی داد.که مصداق مرد خدا بودی...
کجایی مرد!دلم نگاهت را میخواهد.همان نگاه که...مواخذه ام کن مرد با نگاهت.بیا حاجی!داریم می میریم از بس کسی مواخذه مان نکرد.داریم می میریم از بس یادمان رفته سربازیم...
سخت دلتنگ نگاه مواخذه گرت هستم !مرد مهربان.
دعایمان کن که بندگی کنیم...
اللهم وفقنا لما تحب و ترضی