بسم رب الحسین(علیه السلام)
دیروز بود.غروب پنج شنبه ،در صحن مسجد اعظم مهمان کرامت کریمه ی اهل بیت بودیم،
که ناگهان گرد وغبار و طوفان و رعدوبرق...و چه کسی جز بانو می دانست که چقدر دلتنگ شلمچه بودم.دلتنگ شهدایش.دلتنگ خاک آسمانیش.دلتنگ روزها و شبهایش.دلتنگ زائرانش.
دلتنگ پاهای برهنه.دلتنگ اشکهای وداع...دلتنگ آن همه دل که زیر و رو شده بود.دلتنگ
روزی که هوا طوفانی بود و صورت بچه ها با گرد وغبار شلمچه نوازش می شد.
و حالا،اینجا،در حرم بانو،یک بار دیگر در شلمچه بودم...
باران گرفت.
...و چه صفایی داشت در ایوان مسجد اعظم،از پس پرده ی ململ باران،به حرم بانو نگاه کنی
و قربان صدقه اش بروی:حبیبه ی من!آرامش قلبم!قرار دلم!
بانوی باران!
چقدر دریای کرامتت وسیع است و من چقدر محتاجم که در این دریا غرق شوم...
نگاه دار دلی را که برده ای به نگاهی...
فدای کبوتران حرمت...
اللهم وفقنا لما تحب و ترضی
بسم رب الحسین(علیه السلام)
بچه ها!
باز بر این نقطه گذارید انگشت
عشق پر!
عاطفه پر!
هر که بسیجی تر پر!
و چه زیبا گفت سید شهیدان اهل قلم که:
وطن پرستو بهار است و اگر بهار رفتنیست
از پرستو مخواه که بماند...
و باز ما مانده ایم و ادعاهایمان...
شادی روح شهدا علی الخصوص شهید محمد سلیمانی که نوروز امسال
در پادگان میشداغ از اهالی آسمان شد "صلوات"
اللهم وفقنا لما تحب و ترضی
بسم رب الحسین(علیه السلام)
به قول حاج حسین یکتا"وقتی جنگ شروع شد،امام فرمودند:جنگ در رأس امور است.اما برای خیلی از مسئولین جنگ دررأس امور نبود.وقتی جنگ شروع شد،همه جنگ را دیدند ،همه جنگ را فهمیدند اما همه
به جنگ نرفتند ،همه دفاع نکردند.اگر برای همه جنگ در رأس امور بود ،اگر همه برای دفاع رفته بودند،
تکلیف جنگ همان ماه های اول یکسره میشد"
این روزها آقا اعلام جنگ نرم کرده.عده ای از مسئولین که به شدت همان بعض مسئولین زمان جنگ خوابند
و غافل و عده ای از مردم هم...
من و شمایی که ادعای ولایی بودن داریم و فریاد"ما اهل کوفه نیستیم"مان گوش فلک را کر کرده،به ندای هل
من ناصر ولی امرمان لبیک گفتیم؟ یا به این بسنده کردیم که عکس آقا را به همه جای زندگیمان بچسبانیم و
تمام؟...
به قول حاج حسین من و شما مسئول گل هایی هستیم که هر روز و هر لحظه از ترکش ماهواره و اینترنت و شبهات این جنگ ناجوانمردانه ی نرم ،پرپر میشوند.
بهار نزدیک است.فصل کوچ،فصل سفر.و ما ،ماهایی که هر سال ،نزدیک بهار که می شود به رسم پرستوهای مهاجربالمان برای پرواز دلتنگی میکند،در حال آماده شدن برای سفریم.اگر تا به امسال برای دل خودمان، برای دلتنگی هامان،برای حرف های نگفتنی مان،برای چشمان بغض آلودمان به دیار شهدا سفر می کردیم،
بیایید امسال برای دل رهبرمان کوچ کنبم و هر کدام حداقل یک گل ،یک جوانه از درخت جوان کشور اسلامی مان را به یاری شهدا از پرپر شدن نجات دهیم.جوانه ای که شاید در این سفر در قطار یا اتوبوس در کنار ما بنشیند،جوانه ای که در کاروان زیارتی ماست،جوانه ای که همشهری ماست ،همکلاسی ماست.
نپرسید چطور؟باید فکر کرد ،نقشه کشید،طرح ریخت.چند ساعت فکر کردن و برنامه ریزی کردن و طرح ریختن برای کسب رضایت مولایمان که به کسی برنمی خورد،می خورد؟...
و جبهه مدرسه است
کلاس ما آنجاست
شتاب کن برویم
که دیر خواهد شد
تفنگ را بردار
امام می آید
و امتحان نهایی شروع خواهد شد...
اللهم وفقنا لما تحب و ترضی
بسم رب الحسین(علیه السلام)
همسایه سایه ات به سرم مستدام باد
لطفت همیشه زخم مرا التیام داد
وقتی انیس لحظه ی تنهایی ام توئی
تنها دلیل اینکه من اینجاییم تویی
هر شب دلم قدم به قدم میکشد مرا
بی اختیار سمت حرم میکشد مرا
با شور شهر فاصله دارم کنار تو
احساس وصل میکند آدم کنار تو
حالی نگفتنی به دلم دست میدهد
در هر نماز مسجد اعظم کنار تو
با زمزم نگاه دمادم هزار شمع
روشن کننند هاجر و مریم کنار تو
تا آسمان خویش مرا با خودت ببر
از آفتاب رد شده شبنم کنار تو
در این حریم، سینه زدن چیز دیگریست
خونین تر است ماه محرم کنار تو
مادر کنار صحن شما تربیت شدیم
داریم افتخار که همشهری ات شدیم
ما با تو در پناه تو آرام می شویم
وقتی که با ملائکه همگام می شویم
بانو! تمام کشور ما خاک زیر پات
مردان شهر نوکرو زنها کنیز هات
زیبا ترین خاطره هامان نگفتنی ست
تصویر صحن خلوت و باران نگفتنی ست
باران میان مرمر آیینه دیدنیست
این صحنه در برابر ایینه دیدنیست
مرغ خیال سمت حریمت پریده است
یعنی به اوج عشق همین جا رسیده است
خوشبخت قوم طایفه، ما مردم قمیم
جاروکشان خواهر خورشید هشتمیم
اعجاز این ضریح که همواره بی حد است
چیزی شبیه پنجره فولاد مشهد است
من روی حرف های خود اصرار میکنم
در مثنوی و در غزل اقرار میکنم
ما در کنار دختر موسی نشسته ایم
عمریست محو او به تماشا نشسته ایم
اینجا کویر داغ و نمک زار شور نیست
ما روبروی پهنه ی دریا نشسته ایم
قم سالهاست با نفسش زنده مانده است
باور کنید پیش مسیحا نشسته ایم
بوی مدینه می وزد از شهر ما،بیا
ما در کنار حضرت زهرا نشسته ایم
حمید رضا برقعی
اللهم وفقنا لما تحب و ترضی
بسم رب الحسین(علیه السلام)
عقل پرسید که دشوارتر از مردن چیست
عشق فرمود :فراق از همه دشوار تر است
چه کار باید بکنه با دلی که خیلی تنگه؟چه کار باید بکنه با قلبی که داره می سوزه؟چه کار باید بکنه با بغضی که میخواد پنهونش کنه؟
چه کار باید بکنه با نفسی که به شماره افتاده؟شما بگید چکار کنه؟اون که هر کار میتونست کرد.مگه پنج شنبه ی گذشته قطعه ی 24مهمونتون
نشد؟مگه نگفت دارم جون میدم دستمو بگیرید.مگه نگفت ای که مرا خوانده ای...مگه نگفت خسته ام.خیلی خسته ام.مگه نگفت
قبول، میدونم کوچیکم.خیلی کوچیک.ولی شما که ...بزرگی کنید...
حالا اومده بگه درد داره. حداقل شما که میدونید دستشو بگیرید.نذارید اینطور ذره ذره خاکستر بشه.
الهی هیچ مسافری از رفیقاش جا نمونه...
اللهم وفقنا لما تحب و ترضی